Wie ben ik? Even voorstellen:
Ik zal mezelf eerst even voorstellen. Ik ben Kirsten, 34 lentes jong en ik woon met mijn te leuke gezin in Alphen aan den Rijn. Laat ik jullie een jaar of 19 mee terug nemen en in vogelvlucht vertellen hoe ik beland ben in deze situatie en met deze mensen. Ik woonde toen nog in het o zo mooie leiden- Stevenshof bij mijn ouders. Ik zal het nooit vergeten, oudejaarsdag 2003, kattenkwaad uithalen, vuurwerk afsteken en drankjes drinken. Dit was de avond dat ik voor het eerst mijn, nu allerbeste, vriendinnen zou gaan ontmoeten. Denise “kende” ik al, ze had tenslotte bij mijn zusje in de klas gezeten. Om die vraag lachen we nu nog steeds. Jij hebt toch bij mijn zusje in de klas gezeten? De jaren verstreken, we werden ouder maar niet wijzer. We maakten van alles met elkaar mee, we deelden lief en leed en onze band werd sterker en sterker. Inmiddels woonden we allemaal wel zo’n beetje op onszelf met onze huidige partners. In 2013 kregen wij onze zoon, Levi. Later volgde er meer kinderen bij de meiden. One big familie. Toen wij in 2015 uit ons kleine appartementje klapte, en omdat er een 2e kindje in de planning stond, zijn wij in Alphen aan den Rijn beland. We vragen ons nog steeds af wat wij hier doen, maar goed, ooit komen we terug naar Leiden. Na de geboorte van ons meisje Jolie in 2018, de verhuizing en Levi op school zag ik de meiden minder en minder, ik voelde me niet thuis in Alphen en ik moest wennen aan de gehele nieuwe situaties. Ik zag op social media alle leuke dingen die de meiden met elkaar hadden gedaan en welke er nog in de planning stonden. Toen na een korte periode alles op rolletjes liep, ik een schema wist te creeren met twee kinderen mengende ik me weer in het groepje meiden. De waarheid van het spreekwoord “uit het oog maar niet uit het hart” klopt als een bus. Het was weer als vanouds en we maakte plannen voor wat leuke uitjes. Daar hadden we eigenlijk vanaf het begin af aan al alles moeten opschrijven. Wat wij al niet allemaal gedaan hebben…
Op een zaterdag in December vroeg ik Denise of ze zin had om de volgende dag mee te gaan naar het bos of iets anders leuks. Ze zei dat ze met haar zus een busje had gehuurd en een nachtje in een Ho(s)tel ging slapen en dat ik wel mee kon gaan met de kinderen. Binnen een paar seconden had ik toegezegd, het tikkie betaald om me daarna pas te bedenken waar ik mijn andere kind zou laten. Levi vond zichzelf te oud om een hele dag met kleine kinderen in een busje te zitten. Ik gaf hem gelijk. Hoe ons uitje is verlopen staat beschreven in 1 van de hoofdstukken van het boek. Toen heb ik Shar echt leren kennen. En zo was ons eerste uitje met elkaar geboren. En nee, door dat vreselijke hostel zeker niet ons laatste. Al snel had ik bewondering voor haar, deze vrouw doet echt dingen die mij aan het denken hebben gezet. Laat dingen los, alles komt goed en we zien wel. Ze heeft gelijk! We zijn echt precies het tegenover gestelde van elkaar en wat is dit contrast leuk.
Nu komt het: Inmiddels zijn veel van onze uitjes, alpaca’s uitjes geweest. Het leek Shar dan ook leuk om een apart tabblad op haar site te maken met tips van Kir of iets in die trant. En zo zit ik dan, op zondag avond aan mijn huiswerk. Ik heb ook nog nooit zoiets geschreven. Ik heb mijn niveau 4F voor taal, lezen en schrijven gehaald maar het blijkt maar weer dat dat niks zegt. Komma’s, leestekens en alle andere overige zaken die je bij schrijven van zoiets moet weten zet ik gewoon op een plek in mijn verhaal waar ik denk dat ze horen. That’s me!
